When it is nighttime, the mind goes blank. The emptiness is haunting. You see nothing, no hope, no future. It’s only darkness, and if you listen closely, it whispers in your head; to quit.

But don’t just give up yet. You are not that easy to conquer. Be the Everest yourself. This shall too pass. Just hang on to it. God seems more confident in you than you. So better not put him down. Keep faith.

And you see the rays of dawn seeping into your soul. And once it is morning, everything feels better, even if it’s not. Because sunshine is a promise that there is a brand new day ahead. It just gives hope for a new beginning.

Much Love ❤️ God bless

~ Chinchu Gibu

It’s already halfway through October, and for my family and me, this has been a remarkable year in all regards.

“—Depression wasn’t the right word to describe the phase, I would rather name it, as losing oneself, feeling empty or numb. It was just darkness all around, I looked for a ray of hope, I found nothing, my dreams were shattered and I lost my purpose…”

It is true that some setbacks in life indeed lead to new beginnings. Though it sounds perfect in words, the actual process takes a lot of effort and enthusiasm.

Since my favourite season is only 10 weeks away, (to be precise 10 weeks and 4 days to Christmas Day), I have gathered myself so I could leave all the bitter memories behind and look forward to the better days ahead.

As you know it by now, that it isn’t early at all to get started with some preparations for the festive season. Yes, guys, you got it right; I am talking about cake mixing; why not just let’s start with soaking dry fruits with spices and a bit of dark rum.

I spread a clean towel on my worktop and gathered the necessities, including a clean, dry mixing bowl and wooden spatula/spoons/ measuring cups/ scissors/ glass jar/ paper towels. Then I placed my ingredients: dry fruits (tutti frutti, raisins, dates, prunes, sultanas, glazed cherries, apricots), orange marmalade, black currant jam, honey, black rum and crushed/ powdered spices ( cardamom, cloves, nutmeg, cinnamon).

A cake mixing ceremony is a ritual, and often it is done to bring people together in harmony and welcome the festive season with warmth and joy. To me, it imparts immense pleasure and satisfaction. True joy is when my friends join me doing the same from different parts of the globe.

I measured each of the dry fruit in a measuring cup and added to the bowl.

(tutti frutti 250g, dates 150g, cherries 150g, sultanas 125g, raisins 125g, apricot 125g prunes 60 g)

The whole mix was nearly 1kg in total, to which I added orange marmalade 5 spoons, black currant jam 5 spoons and honey 60 ml, followed by a teaspoon full of spices mentioned above crushed together. A half-cup (125 ml) of dark rum was added to the dry fruit mix and thoroughly mixed.

Our cake mix is now ready to be stored in an airtight glass jar in a cool, dry place. Now, I’ll have to remember stirring the dry fruits every 3-4 days using a clean, dry wooden spatula to blend them thoroughly. In the next 7-8 weeks, the dry fruits, the spices and the rest of the ingredients will merge to bring out the unique flavour and aroma that will add to the richness of our Christmas fruit cake.

And now the countdown begins…

Much love ❤️ God bless

~Chinchu Gibu

I was brought up being taught that everything happens for good to those who love the Lord. I believed it religiously, and never doubted God’s judgment on anything that happened in our life, be it good or bad.

This time, I felt more helpless than ever before, when we discovered our pregnancy was ectopic, and that the surgery was inevitable. Losing a pregnancy is not a big deal in the eyes of people as it is so common in figures and statistics, and many of them don’t even know they had it until they lost it. But for someone like us it was more like losing ourselves.

After that day, I went to bed every night thinking, “What was good about this decision God, I don’t understand this.” I haven’t found a satisfying answer so far.(And yet, ironically, I believe that there was something good about this, which is beyond my understanding.) But I only found myself helpless than ever before.

I am hurt and broken; hurt that I was given hope that was taken away and broken that the whole thing broke my heart and my trust.

I am so cross with you God, that I can’t explain how much, not because of what I lost, but because of everything else. Every day I see and hear about parents killing their children, parents not appreciating their blessings of having children, and parents who constantly complain about their children, and I think to myself, Why God? Why do I see this? You know that I have made up my mind; I decided not to complain, I decided not to question your judgment. Then, why you show me all these ungrateful people?

I feel tired of everything I see and hear around me; you know that I am not for these dramas and ungratefulness I witness everyday. People say to me just Let Go, just Let God. And yes, that’s exactly what I thought too.. I would let you win me back this time. I would let you gain my trust back again. And I would let you mend what is broken.

Because I still believe that you can’t stop loving me no matter how much I give up on you..

Much Love ❤️ God bless

~Chinchu Gibu

Our Mind— is also such an interesting thing. Every night, before you go to bed, you try to be bold, accept your fate and make up your mind ready for another new day.

And the next day you wake up, you forget everything you decided, but remember exactly what you decided not to, you start feeling empty and hopeless and have to start all over again..

Indeed our mind—it doesn’t seem much resilient as it is supposed to be..

Good or Bad? What do you think? Of course good it is, at least you are left with very many options to think and decide, each new day. Keeping mind busy is a good strategy.

Our God too you know was very clever creating us, very different from other beings, with this mind of ours..

Accepting the fate is a bold decision; deciding to leave it behind and moving on, is even bolder. But choosing to live it is the boldest. Indeed, the choices are left with us.

You have the choice to be happy, honestly no one or nothing can steal it. You have the choice to be different, don’t have to follow what other’s in your place did. And of course, you could choose to Let Go… or.. yes Let God..

Yes.. many choices.. choose one ☝️ or choose all.. nobody cares..but remember to stay positive and stay away from negativity..

And then, you don’t even realise when your strength becomes your weaknesses and your weaknesses becomes your strength.

Much Love,

~Chinchu Gibu

പല ദിവസങ്ങളിലും ഉണ്ണിയേശുവിനെ താലോലിക്കുന്ന മാതാവിന്റെ ചിത്രത്തിൽ എന്റെ കണ്ണുകൾ ഉടക്കി നിൽക്കാറുണ്ട്. എന്തൊരു തേജസ്സാണ് ആ മുഖത്ത്. എത്ര സങ്കടങ്ങൾ ഉള്ളിൽ ഉണ്ടായാലും അമ്മയുടെ മുഖം കാണുമ്പോൾ എന്തൊരാശ്വാസമാണ്. പിന്നെയുള്ള സംഭാഷണം ഒക്കെ കണ്ണുകൾ തമ്മിലാണ്. അമ്മേ നീ പ്രാർത്ഥിക്കുമ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ കാര്യംകൂടി പറയാറുണ്ടല്ലോ അല്ലെ എന്നുള്ള എന്റെ ചോദ്യത്തിന് എല്ലാം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എന്ന് പറയുംപോലെ ഒരു നോട്ടം നോക്കും.

ആരാണ് പരിശുദ്ധ ‘അമ്മ?

ദൈവത്താൽ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടവൾ.. സ്ത്രീകളിൽ ഏറ്റം അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവൾ.. ഇത്രയ്ക്കു ഭാഗ്യം ലഭിച്ച വേറെ ഏതൊരു വ്യക്തിയുണ്ട് എന്നുപോലും ചിന്തിക്കാറുണ്ട്..

വചനത്തെ ശ്രവിച്ചവൾ

വചനത്തെ ഉൾക്കൊണ്ടവൾ

വചനത്തെ ഉദരത്തിൽ ഏറ്റവൾ

വചനത്തെ ജീവിച്ചവൾ

എന്നൊക്കെ അല്ലെ പരിശുദ്ധ അമ്മയെ പറ്റി നമ്മൾ കേട്ടിട്ടും അറിഞ്ഞിട്ടും പഠിച്ചിട്ടും ഉള്ളത്.

അതെ..ദാവീദിന്റെ ഗോത്രവംശജരായ ജോവാക്കിമിന്റെയും അന്നയുടെയും വാർധക്യത്തിൽ പിറന്ന മകളായ മറിയം തന്റെ മൂന്നാം വയസ്സ് മുതൽ ദേവാലയത്തിൽ വളർന്നു ദൈവത്തെ അറിഞ്ഞു ജീവിച്ച ഒരു ദൈവപൈതൽ തന്നെ ആയിരുന്നു.

എന്നിട്ടും എവിടെയൊക്കെയോ ആ ജീവിതത്തിലും സഹനത്തിന്റെയും മറ്റുള്ളവരുടെ തെറ്റിദ്ധാരണയുടെയും കുത്തുവാക്കുകളുടെയും ഒക്കെ ഒരു ഭാഗവും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട് എന്നതും ശരി തന്നെ..

ഇത്രയ്ക്കും ദൈവത്തിനു പ്രിയപ്പെട്ടവൾ ആയിട്ടും എന്തുകൊണ്ട് ഇങ്ങനെ എന്ന് ആലോചിക്കുമ്പോൾ, കർത്താവിന്റെ കുരിശോളം വരില്ലല്ലോ ഈ പരീക്ഷണങ്ങൾ എന്ന് ഞാൻ ആശ്വസിക്കാറുണ്ട്.

പക്ഷെ എന്നെ ആശ്ചര്യപ്പെടുത്തുന്നത് മറ്റൊന്നാണ് ..

ഇതാ ഞാൻ കർത്താവിന്റെ ദാസി നിന്റെ വാക്കു പോലെ എന്നിൽ ഭവിക്കട്ടെ എന്ന് ദൂതനോട് പറഞ്ഞു ഇത്ര നിസ്സാരമായി നിസ്സംശയം ദൈവതിരുസന്നിധിയിൽ തന്നെത്തന്നെ സമർപ്പിക്കുവാൻ കഴിയണമെങ്കിൽ അവരുടെ വിശ്വാസത്തിന്റെ ആഴം നമ്മുടെ അളവുകോലിനും എത്രയോ അപ്പുറമാന്നെന്ന്..

ഈ എട്ടു നോമ്പ് പെരുന്നാളിൽ അമ്മയോടൊപ്പം നമ്മുക്കും പിതാവിന്റെയും പുത്രന്റെയും പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെയും തിരുനാമം മഹത്വപ്പെടുത്താം..

Much Love and God bless

~ Chinchu Gibu

#HOME കണ്ടു. ഒരു review എഴുതണമെന്നു എന്തോ ഒന്ന് മനസ്സിൽ ഇരുന്നു പറയുംപോലെ. ഞാൻ ഒരു critique ഒന്നുമല്ല കേട്ടോ.

ഹോം കണ്ടിട്ട് ഒരു വട്ടമെങ്കിലും സ്വന്തം വീട് മനസ്സിലൂടെ കടന്നു പോകാത്ത എത്ര പേരുണ്ടാവും.

ഇന്നും സ്മാർട്ട്ഫോൺ അത്രെ നന്നായി ഉപയോഗിക്കാൻ അറിയാത്ത, എങ്കിലും മക്കളുടെ ലോകം മനസ്സിലാക്കാനും അവർ വളർച്ചയുടെ പാതയിൽ ഏറെ ദൂരം മുൻപോട്ടു പോയപ്പോൾ എപ്പഴോ പിന്നിൽ ആയിപ്പോയി എന്ന ചിന്തയിൽ അവരോടു communicate ചെയ്യാൻ അവരുടെ ലോകം explore ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ഒരു അച്ഛനും

കടലോളം സ്നേഹം ഉള്ളിൽ എവിടെയോ ഒളിപ്പിച്ചു പരുഷമായി പെരുമാറുന്ന, എന്നാൽ ഇടയ്ക്കെങ്കിലും അഹങ്കാരം എന്ന പുകമറ കാഴ്ച മറയ്‌ക്കുമ്പോൾ നാം ആരാണെന്നുള്ള ഓർമപ്പെടുത്തലിന്റെ കൊച്ചു കൊച്ചു സ്നേഹശകാരങ്ങൾ വിളമ്പുന്ന, അച്ഛൻ എന്ന ആ വലിയ തണൽ മരത്തിനു ഏറ്റവും ദൃഢമായ വേരു എന്ന പോലെ ഒരു തളർച്ചയും വരാൻ അനുവദിക്കാതെ താങ്ങിനിർത്തുന്ന ഒരു അമ്മയും

സോഷ്യൽ മീഡിയക്കു മുൻപിൽ ഞാൻ പെർഫെക്റ്റ് ആയി മാത്രമേ കാണാൻ പാടുള്ളു എന്റെ കുറവുകൾ ഒരിക്കലും മറ്റുള്ളവർ അറിയരുത്, എന്നൊക്കെ വാശി പിടിക്കുന്ന, കാണിച്ചുകൂട്ടലിന്റെ ലോകത്തിൽ ലക്‌ഷ്യം തന്നെ പലപ്പോഴും കൈവിട്ടുപോകുന്ന, വളരെ അധികം കഴിവുള്ള എങ്കിലോ തീരെ ക്ഷമയില്ലാത്ത എന്തിനും എതിനും ആവശ്യമില്ലാതെ ദേഷ്യം പിടിക്കുന്ന ഈ ചെറുപ്പക്കാരനും നമ്മുക്ക് തീരെ അപരിചിതനല്ല

“ഫ്രീക്കൻ” എന്നോ “ന്യൂജൻ എന്നോ ഒക്കെ വിളിക്കാവുന്ന, മടി എന്നുള്ള വാക്കു ഇവന് വേണ്ടി മാത്രം കണ്ടുപിടിച്ചതാണോന്ന് പോലും തോന്നിപ്പോവുന്ന എന്തും ഏതും ഹാഷ്ടാഗ് ഇട്ടു പോസ്റ്റ് ചെയ്യുന്ന എന്നാൽ ഇപ്പഴും കുട്ടിത്തം വിട്ടുമാറാത്ത ആ “chunk bro ” യും നമ്മുക്ക് വളരെ സുപരിചിതൻ തന്നെ..

തുടക്കത്തിൽ കുറച്ചു slow ആയിരുന്നെങ്കിലും ശരിക്കും ആ 2 മണിക്കൂർ 41 മിനുറ്റിൽ ഓരോ നിമിഷവും ഞാൻ ആസ്വദിച്ചു കാണുകയായിരുന്നു. എവിടെയൊക്കെയോ എന്റെ വീടും കുടുംബവും മിന്നിമറയുംപോലെ ഞാനും കണ്ടു. എവിടെയൊക്കെയോ കണ്ണൊന്നു നീറിയെങ്കിലും ആകെ മൊത്തം എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു സന്തോഷവും തോന്നി.

Thank you Team#Home Malayalam Movie for giving us such a family treat after a long wait. You all were incredible, hats off to the entire cast and crew.

Much Love

~ Chinchu Gibu

Sun was on its way to sink deep in the western horizon. My other half offered to make a cuppa tea, to which I happily agreed.

Then I heard him call my name, in such urgency, that I left everything I was doing and ran to the kitchen.

I looked at him in horror, to only find him pointing out to the garden through the kitchen window.

“Look what is out there,” he said.

For a moment, I was disappointed at the view, thinking, “Oh my God, how are we going to deal with this?”

I was terrified by the thought of having rodents in the garden.

“Don’t worry, that’s not a rat,” hubby said as if he read through my mind.

Out of curiosity, I went out to see the little visitor closer.

“Oh, It’s a Hedgehog”, I said, squatting down.

I only saw them in pictures, and I was fascinated to find a real one, that too in daylight, well, not so much light, but it wasn’t dusk yet.

He was a bit scared in my presence. It looked so gentle yet very protective. It didn’t run away but stayed there without moving.

I realised I was invading his space, and I walked back to my home, however my eyes didn’t leave him.

“How did he end up here?” I wondered.

And as though he knew my query, he slowly hopped through the little space below the broken fence to my neighbour’s garden.

And I stood their watching the whole scene with amusement evident of my face.

https://youtu.be/NWIO3M1ydCI

Much Love,

~ Chinchu Gibu

ഉത്സവങ്ങളുടെ നാട്ടിൽ ജനിച്ചു വളർന്ന കൊണ്ടാവാം, ആഘോഷങ്ങൾ എന്നും എപ്പോഴും നമ്മൾ മലയാളികൾക്ക് ഒരു ഹരമാണ്.

ഈ കോവിഡ് കാലത്തിന്റെ പരിമിതികൾക്കുള്ളിലും, ബഹളങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ ഇതാ ഒരു പൊന്നോണം കൂടി വന്നെത്തിയിരിക്കുന്നു.

സന്തോഷത്തിന്റെയും സമൃദ്ധിയുടെയും നിറവിന്റെയും ഈ പൊന്നോണം വരവേൽക്കാൻ ഞാനുമൊരു പൂക്കളം ഒരുക്കി, എന്റെ tabletop പൂക്കളം.

മോശം പറയരുതല്ലോ കാണാൻ ഭംഗിക്കുറവൊന്നുമില്ലെങ്കിലും, കുറച്ചു pathetic ആണ് സംഭവം.

സാരമില്ല ഇതൊക്കെ ഒരു രസമല്ലേ എന്ന് ഞാൻ തന്നെ ഒരു ചെറുചിരിയോടെ എന്നെ പറഞ്ഞു സമാധാനിപ്പിച്ചു.

എവർക്കും എന്റെ ഹൃദയം നിറഞ്ഞ പൊന്നിൻ തിരുവോണാശംസകൾ

നിറയെ സ്നേഹത്തോടെ,

~Chinchu Gibu

India: is not just about being my motherland that nurtured and nourished me to who I am today, but an emotion that every Indian holds, including myself, no matter who we are, where we reside or what we’ve become.

There is a part of us that longs to be home to celebrate with family all those festivals that solely belongs to us;

There is a part of us that extends our ears to every bit of news that we hear about our land in the midst of what we do;

There is a part of us that rejoice and proudly hold our heads high in every victory of our country, be it sports or science or anything;

There is a part of us that trembles if anything goes wrong, be it an accident or a calamity; our hearts go way above and beyond to be there.

India is not just an emotion but an experience too. It is indeed a miniature version of the world outside. Spending years in the richness of its diversity itself, be it the cultures, languages, costumes or cuisines, is just enough exposure to embrace the rest of the world wholeheartedly.

As India is celebrating its 75 years of Independence, I would like to remember the people who made it possible. Indeed, the freedom we enjoy is a thing beyond words.

Happy Independence Day ..

Much Love,

~ Chinchu Gibu

I rose from bed this morning thinking about my tomato plant. The weight of the growing bunch of tomatoes were putting pressure on it’s shoot. I supported it with a couple of stakes, but it didn’t seem enough when I looked at it yesterday evening.

As soon I woke up, even before brushing my teeth, I rushed to the garden with a bamboo stick, a pair of scissors and twine. I trimmed the unwanted bits and gave another bit of support to the plant. Looking proudly at my work, I took a deep inhale of the freshness that surrounded me. Indeed a beautiful way to start another morning.

As I felt the warmth of the morning sun rays on my face, a cool breeze blew, making me think of the comfort of the blanket and the hand that wrapped around me earlier in bed. I was reminded of my forgotten chores for the morning when this beautiful visitor flew by and sat on the polystyrene box placed on the ground

—a beautiful peacock butterfly.

I squatted down, watching it flutter; I enjoyed what I saw. It flew away after a while, not that it was scared of me or anything, but probably felt intimidated of feeling closely stared at and filmed. I laughed at my thought and stepped into my house, feeling up to face a brand new day.

https://youtube.com/shorts/ubWyIN39Bx4?feature=share

Much Love,

~Chinchu Gibu